Er is weeral een baby geboren. En na alle kleintjes is deze een grote baby. Maar o zo schattig en mooi, met lange elegante vingertjes. Een jongetje, genaamd Lucas.
En daar moet ik dan weeral een cadeau voor maken, niet? En mijn succesverhaal van het wikkeldeken hebben we dan maar weeral herhaald. En omdat ik mezelf klaar vervloek, ook een slab.
Ik haat biais, waarom doe ik het mezelf toch telkens opnieuw aan. Dat gaat bijna nooit in de rondingen goed. En dan is het weeral los tornen en vloeken en mezelf pijnigen met speldjes en ... U begrijpt mijn probleem misschien wel. Iemand een tip hoe ik dat kan doen zonder te vloeken?
En dan eens rondgehoord en facebook afgespeurd, ik denk dat de volgende baby nog 4 maand op zich gaat laten wachten. Spijtig, ik was nu zo geoefend in wikkeldekens te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten