retro kleedje voor mezelf...

Ooit in een ver verleden heb ik uit een burda van de bibliotheek een patroon overgenomen, evenals een kopie van het stappenplan. Patroon geknipt, stof geknipt en bijna in elkaar gestoken.

En daar stopte het dan voor 2 zomers lang. Bijna toch, want in augustus was ik het beu, dat kleed moest eindelijk eens afgewerkt worden zodat ik het toch nog dragen kon.

Zo gezegd, zo gedaan. Blij dat ik ben, want het past echt goed. Misschien beetje kort en dan vooral omdat de rok graag gaat vliegen. Ik ben er al mee gaan picknicken, op een familiefeest geweest, ... en complimentjes gekregen! Dus weeral een succes, want het valt niet op dat het een eigen maaksel is. Daar doen we het eigenlijk ook wel voor, niet?

Er zijn zeker wel veranderingen aan het patroon gedaan. De riem is mijn eigen ding, met een strikje dus. Ik haat banden in mijn nek, dus heb ik ze recht naar achter gemaakt. De verschillende stroken heb ik op 1 mm gestikt, zo gaat dat mooier blijven hangen. Een blinde rits die perfect blind is, zit ook in de zijkant.
De bovenkant is gevoerd, de onderkant had al genoeg stof naar mijn zin.



Het patroon komt uit een burda: Halter Dress 06/2011

En ook nu weeral 4 foto's van de shoot met de man. Veel plezier ermee!

rok op mijn maat...

We volgen nog steeds afstandsonderwijs en dat gaat traag. Ik moet niet, ik mag. Wat er dus voor zorgt dat ik maar raar of zelden iets maak. Maar dit was weeral zo'n moment dat ik er wel in vloog.

We moesten een rok met deelnaden maken. Normaal ook 1 extra op de heupen, maar dat gaat en mag echt niet met mijn lijfje.

We namen dus terug ons basispatroon en pasten hier en daar wat aan. Vooral aan de voorzijde zat het iets te los. Dus alles opnieuw opmeten.

Er zit een zichtbare rits in en een roksplit met onderslag achteraan.
De tailleband is verstevigd met tailleband vlieseline, wat voor mij de eerste keer was dat ik dit gebruikte. Wel zeer handig, maar dit maakt de taille wel heel zwaar.
De zoom is weeral onzichtbaar. Sinds ik dat gevonden heb op mijn machine, pas ik het graag toe.

Toch geweldig, zo'n sexy secretaresse look ;-)
Dit was trouwens de 2e reeks foto's van de shoot met mijn man.

PS: Ga zeker ook eens naar mijn facebook-pagina!

extra media...

Ik zeg al een hele tijd, vooral tegen de zus en de man, nee ik ga mijn blog ook niet op facebook zetten. En zij maar zagen en ik maar negeren.
Maar misschien hadden ze wel gelijk... Stilletjes begon ik erover te denken. En nu is het zo ver.

Hierbij stel ik trots mijn facebook pagina voor: www.facebook.com/blog.cartoline

Komen jullie daar ook 'liken'?

Bedankt!

een jurk voor mezelf...

De june dress van La Maison Victor. En blij dat ik ermee ben. Ok, wel 3 verschillende maten gebruikt en de halslijn al een beetje verlaagd.
Volgend kleedje gaat nog een maatje kleiner zijn, ze zit te los.
Wel zeer tevreden met het resultaat! Het mag er wezen, al zeg ik het zelf.
Zeker met de blauwe trouwschoenen eronder.

Oja, ik ga vals spelen trouwens. Ik heb 5 verschillende kleedjes of rokjes gemaakt deze grote vakantie. Ik ga ze niet direct tonen, nu het schooljaar weeral gestart is, heb ik iets minder tijd om te naaien. Maar ze komen allemaal wel op de blog. Daarvoor heb ik samen met mijn man een middagje shooten gedaan. Ik sta niet graag op foto, weet nooit hoe ik me moet gedragen, dus van over de 60 foto's zijn er 15 foto's toch goedgekeurd. Hierbij krijg je er al 4 van de 15.
Bedankt lieve PhotoChemistry!

duidelijk een voorbeeld van:
we zijn het beu ;-)

goede daad...

Gisteren zag ik op de blog van mamascha een bericht staan waar ik moeilijk aan kon twijfelen. Maar het was niet praktisch. De vraag was om op het stoffenspektakel van Gent een tombola ticket te kopen. Maar ik geraak daar niet was mijn eerste gedacht.

Vandaag op dezelfde blog stond dat het dan toch ook digitaal kon. Gelukkig, want dat kon ik wel.
Dus vandaag ineens mijn donatie gedaan, want helpen doen we graag. En de prijzen zijn inderdaad een mooi extraatje ;-)

Bedankt voor het mooie gebaar, weeral. Ik kijk uit naar de prijsuitreiking, maar nog meer naar het verhaal dat nog komt daar in het verre Kenia.

een doop...

Van een schatje! Hij is ondertussen al 6 maand, wat geef je zo een schatje? Een speeldeken bedacht ik toen. Hij zit graag al rechtop en spelen doen we graag op minder dan 1 vierkante metertje. Dus perfect!
Ik had dit al eens gemaakt voor een babyborrel van een nichtje, dus het ging wel zeer vlotjes deze keer.

hopelijk is hij er ook fan van :-)